پیام رسانى
نامیرایى قیام امام، به حضرت زینب علیهاالسلام در کربلا وابسته است، زینب علیهاالسلام بنا به وصیت برادرش، امام حسین علیه السلام ، تلاش هایى کرد که اگر آنها را انجام نمى داد، شاید امروز نامى از عاشورا و عاشوراییان بر زبان ها نبود و پیام نهضت اباعبداللّه علیه السلام در کربلا همراه با اجساد مطهرشان مدفون مى شد و به کسى نمى رسید. زینب علیهاالسلام با فعالیت هاى همراه با سیاست و کیاست خود از عهده وظیفه خبررسانى واقعه عاشورا به خوبى برآمد. شاخص هاى خبررسانى کاروان اسیران به رهبرى حضرت زینب علیهاالسلام الگو و ره توشه اى مناسب براى تمامى خبر رسانان جهان خواهد بود.

توضیح دو مورد را بیان می کنیم وبقیه را در ادامه می آوریم

الف) واقع گویى و صداقت

راست گویى و بیان واقعیت از ویژگى هایى است که در فرهنگ اسلامى به ویژه قرآن کریم، بر رعایت آن تأکید شده است. قرآن کریم، در آخرین آیه سوره یوسف تأکید مى کند در بیان این حوادث، واقع گویى کاملاً رعایت شده است. از این آیه شریفه در مى یابیم که نقل خبر باید بر اساس واقع باشد.
این ویژگى در خبررسانى واقعه کربلا به خوبى مشهود است. زینب علیهاالسلام به عنوان پیام آور کربلا در خطبه اش در مجلس کفرآمیز ابن زیاد، بر صداقت و حق گویى خود چنین تأکید کرد: «…اى پسر زیاد! رسوا نمى شود، مگر فاسق و دروغ نمى گوید، مگر فاجر! و آن چیزى است که ما از آن به دوریم…».
صداقت حضرت در پیام رسانى واقعه عاشورا سبب جلب اعتماد مخاطبان، اثر بخشى بیشتر و عبرت آموزى مردم شد.

ب) شجاعت

از ویژگى هاى اساسى خبررسانى، شجاعت در بیان خبر و نهراسیدن از پى آمدهاى بیان آن است.
هنگامى که کاروان اسیران وارد کاخ ابن زیاد شد، وى گمان کرد دختر على علیه السلام با ترس، وارد مجلس مى شود و به جرم خطبه اى که در بازار کوفه ایراد کرده بود، عذر تقصیر مى خواهد. حاضران در مجلس شاهد ورود بانویى بودند که کمترین اعتنایى به شکوه ظاهرى کاخ ابن زیاد نداشت و برخلاف انتظار به جایى که از پیش برایش آماده شده بود، نرفت. ابن زیاد که از این وضعیت نامنتظره ناراحت شده بود، پرسید: زنى که با این همه تکبر و غرور بر ما وارد شد، کیست؟
گام برداشتن، لباس پوشیدن و انتخاب جایگاه نشستن و برتر از همه غرور زنانه بانوى فرزانه بنى هاشم در دربار ابن زیاد، نشان دهنده شجاعت بى نظیر وى است، به ویژه هنگامى که یاوه گویى هاى او را بى پاسخ نگذاشت و نغمه شوم و کفرآمیزش را در گلو خفه کرد. زینب بدون هیچ ترس و اضطرابى، با کوچک و بى ارزش دانستن دشمن، در پاسخ ابن زیاد که پرسید: کار خدا را با برادرت چگونه دیدى؟ فرمود: «از خداوند درباره برادرم جز نیکویى و احسان ندیدم. او و یارانش افرادى بودند که خداوند براى آنها شهادت را مقرر فرمود… . اى فرزند زیاد! در روز قیامت براى تو جایگاهى است که باید براى جواب دادن آماده باشى. چگونه مى توانى این گناه عظیم را پاسخ دهى؟ اى زاده مرجانه! مادرت به عزایت بنشیند».

ج) فصاحت و بلاغت زبان

د) سرعت

ه) روشن سازى افکار عمومى

و) برجسته سازى

ز) مقابله با تحریف

ادامه توضیحات ……..

بدون تردید، زنان در واقعه کربلا نقش انکارناپذیرى داشتند که مهم ترین آنها عبارت است از:
الف) تشویق مردان به جهاد
حضور برخى مردان را باید مرهون فداکارى و تشویق زنان دانست. همچنین صبر و استقامت زنان کاروان حسینى و شکیبایى آنان در فراق عزیزان یکى از عوامل تشویق مبارزان بود.
ب) تقویت روحى (صبر و استقامت)
زنان حاضر در کربلا با وجود شهادت نزدیکان خویش، نه تنها خود پایدار و استوار ماندند، بلکه دیگران را نیز در این راه دلدارى دادند. زینب کبرا علیهاالسلام زمانى که از شهادت على اکبر با خبر شد، درحالى که صدا مى زد: «واحبیباه و ابن أخیاه….» براى دلدارى حسین علیه السلام به استقبال او شتافت.
ج) جهادگرى و رزمندگى
در روز عاشورا، برخى زنان همانند مردان وارد صحنه کارزار شدند که از جمله مى توان به همسر عبداللّه بن عمیر کلبى اشاره کرد. او دو بار در میدان نبرد حاضر شد و شجاعت و رزمندگى خود را در مقابل مردان سپاه یزید به نمایش گذارد.
د) دفاع از امامت و خاندان پیامبراعظم صلى الله علیه و آله
از گفتار و رفتار زنان حاضر در کربلا مى توان میزان همت آنان را در دفاع از امامت دریافت. در آخرین لحظه ها، هنگامى که شمر قصد بریدن سر مبارک امام را داشت، زینب علیهاالسلام به امید نجات جان امام یا براى اتمام حجّت، بر سر عمر سعد فریاد زد: «آیا حسین کشته شود و تو نظاره گر باشى؟»
همچنین در مجلس ابن زیاد هنگامى که وى قصد کشتن على بن الحسین علیه السلام را داشت، زینب کبرا علیهاالسلام مانع این اقدام ابن زیاد شد، به این شکل که خود را پسر امام کرد و در خطاب به ابن زیاد گفت: «آنچه از خون هاى ما ریختى، کافى است. به خدا سوگند! از او جدا نمى شوم تا مرا نیز با او بکشى». ابن زیاد نیز از این تصمیم منصرف شد.
ه) پرستارى
از دیگر وظایف بانوان، پرستارى از بیماران و مجروحان و کودکان بود. پیش از واقعه، مراقبت از بیماران کاروان را بر عهده داشتند، چنان که در شب عاشورا و پس از واقعه عاشورا، زینب علیهاالسلام سرگرم پرستارى از امام زین العابدین علیه السلام بود. وى پس از شهادت امام حسین علیه السلام و در زمان اسارت نیز با وجود آشفتگى شدید روحى، نگه دارى کودکان و مراقبت از آنها را عهده دار شد.
و)پیام رسانى
مهم ترین و مشکل ترین وظیفه اى که پس از شهادت امام حسین علیه السلام برعهده بانوان قرار گرفت، رساندن پیام شهیدان و هدف قیام امام حسین علیه السلام به گوش مردم آن زمان بود