” خدای بزرگ و مهربان نعمت های فراوانی به همه ما عنایت کرده، یکی از آن نعمت های

زیبا، نعمت ولایت است.

ایام فاطمیه است و نباید فراموشمان شود که بی بی حضرت زهرا سلام الله علیها چگونه

قدر دان این نعمت بود و از امام زمانش تا حد جان دفاع کرد.

اما افسوس که عده ای قدر نعمت ولایت را نشناختند و حقش را ادا نکردند.

اگر حق نعمت ولایت را دانسته بودند، مولا امیر المومنین علی علیه السلام 25 سال خانه نشین

نمی شد. اگر قدر نعمت ولایت را دانسته بودند، در کوچه های بنی هاشم تماشاچی

نمی شدند و اجازه نمی دادند مولا را دست بسته به مسجد ببرند.

اگر شکر نعمت ولایت ادا می شد ،صلح را بر مولای غریبمان امام مجتبی علیه السلام

تحمیل نمی کردند و امام حسین علیه السلام را به مسلخ کربلا نمی بردند.

آری اگر امروز پدر مهربان عالم در غیبت کبری به سر می برد و قبر مطهر زهرای اطهر

سلام الله علیها بی نام و نشان است، همه نتیجه کفران نعمت ولایت و امامت است.

و شهدای ما از جمله آن افرادی بودند که تکیه کلامشان و تاکیدشان بر روی ولایت فقیه

بود. مثل حاج قاسم سلیمانی رحمه الله علیه که سر دار دل ها شد. مثل او که چنین با

کلام نورانیش از مظلومیت رهبرش می گوید. خوش به حالت سر دار که اهل عمل بودی.

خوش به حالت که حماسه ای حسینی آفریدی.

خدای مهربانم ما را در مسیر ولایت و امامت تا اخر ثابت قدم بدار. آمین.

یادگاری. حوزه علمیه حضرت زینب سلام الله علیها.

شهید گمنام….
آرام آرام قاصدکهای رسیده از سفری دور ، همراه نسیمی مهربان به دشت آلاله ها می رسند .
هر قاصدک بر گلبن لاله ای می نشیند تا خستگی و رنج این سفر دور و دراز را برای لاله اش بازگو کند .
فرشتگان به ضیافت این دشت می آیند و بالهایشان را فرش راه قاصدکها می کنند.
اما!
کمی آنطرف تر، دل خستگانی که به پهنای دل آسمان گریسته اند تابوتهایی خالی را بر دوش خود حمل می کنند
با اینکه تابوت خالیست اما سنگینی عجیبی را بر پشتشان احساس می کنند
صاحبان آن تابوتها همان قاصدکها هستند که سبکبار! به سمت مقصد خویش پرواز کرده اند
اما چرا آنطرفتر صدای گریه می آید؟!
آن همه غم و سوختگی سینه برای چیست؟
انگار هر کسی نجوایی در گوش تابوتی دارد و روی آن چیزی می نویسد
شعر می نویسند؟
آرزوها و امیدها را می نویسند؟
از دل تنگی ها و قصه هجران می سرایند؟
از سختی هایی که کشیده اند؟
از نامردی ها و ناجوانمردی ها؟
از کسانی که حرمت نان و سفره را نگه نمی دارند؟
از بی درد ها ی بی غم و غصه که برای خوش گذرانی دو روزه دنیا کبوتر ها را در قفس زندانی کردند و به پرواز بی سرانجام آنان می خندند؟!
از لگدهایی که روی خونهای پاک کوبیده شده!؟
اما نه!
از رد پای خون گریزی نیست!
این خونها پاک شدنی نیستند
مگر می شود فراموش کرد آن همه پاکی
آن همه صفا و صمیمیت
رشادت
شجاعت
جوانمردی
و آن همه عشق خدایی را!!!
و او همچنان می نویسد………….
اما پهنه تابوت به وسعت همه درد دلهایش نیست
چرا که تابوت نیز دلتنگ پیکریست که از دیار غربت به دیار غربت!
سفر می کند………..
.
.
.
تو فرزند کدام نسل پاکی؟
تو از کدامین دشت روییده ای قاصدک!؟
چه کسی سینه دریاییت را پاره پاره کرده؟
کدام دست ناپاک خون پاک تو را ریخته؟
به کجا سفر می کنی؟
دور از خانه و شهر خویش؟!
دور از دستهای پینه بسته پدر و قلب شکسته مادر!؟
.
.
.
سبز و آباد باد! آن خاکی که سینه اش را آرامگاه پیکر پاک تو کرده
و خوش بر آن آسمانی که سایه بان آن خاک شده!
.
و ما باز هم شرمنده ایم

خوشا آنان که جانان می شناسند / طریق عشق و ایمان می شناسند

بسی گفتیم و گفتند از شهیدان / شهیدان را شهیدان می شناسند…

معلم وارد کلاس شد وشروع به حضوروغیاب کرد:

                                         بزرگراه همت……………حاضر

                                         غیرت همت……………..غایب

                                         ورزشگاه همت…………..حاضر

                                         مردونگی همت………….غایب

                                         مرام همت……………….غایب

                                         سمینارهمت…………….حاضر

                                         آقایی همت………………غایب

                                         صداقت همت…………….غایب

                                         همایش همت…………..حاضر

                                         صفای همت…………….غایب

                                         عشق همت……………غایب

                                          آرمان همت……………غایب

                                          یاران همت…………….غایب

                                          تیپ همت…………….حاضر

                                          غایبا از حاضــــرابیشتــــربودن

                                          کلاس تعطیـــــــــــــــــــــــــــــــل

هفتة دفاع مقدس «هفتة مراجعه به خویشتن با معیار شهدا» گرامی باد!

این وعدة خداست که حق الناس را نمی بخشد! خون شهدا حق الناس است، نمی دانم با این حق الناس بزرگی که به گردن ماست، چه خواهیم کرد؟!

کاش گناهان ما هم مثل گناهان شهدا (ترک نماز شب و دیر شدن نماز اول وقت) بود!

سلام بر آنهایی که از نفس افتادند تا ما از نفس نیفتیم، قامت راست کردند تا ما قامت خم نکنیم، به خاک افتادند تا ما به خاک نیفتیم سلام بر آنهایی که رفتند تا بمانند و نماندند تا بمیرند. سلام بر شهدا!