من همینم …

 
نه چشمآטּ آبــﮯ دارم
 

نه کفشهآﮮ پآشنه بلند

همیشه کتآنـﮯ مـﮯ پوشم روی چمن هآ غلت میزنم

عشوه ریختن رآ خوب یادم نداده اند

وقتـﮯ از کنارم رد میشوﮮ بوﮮ ادکلنم مستت نمیکند

نگرآטּ پآک شدטּ رژ لب و ریملم نیستم

لآک نآخن هآیم از هزآر مترﮮ داد نمیزند

گآهـﮯ از فرط غصّه بلند دآد میزنم

خدآیـــــــــــــــم رآ بآ تمآم دنیآ عوض نمیکنم

و بعضـﮯ آدم هآﮮ اطرافم رآ هم بآ تمآم دنیآ عوض نمیکنم

شبهآ پآیه پرسه زدن در خیآبآטּ و مهمآنـﮯ نیستم

بلد نیستم تآ صبح پآﮮ گوشـﮯ پچ پچ کنم و بگویم دوستت دآرم

وقتـﮯ حتـﮯ

به تعدآد حروف دوستت دآرم هم ، دوستت ندآرم

ولـﮯ اگر بگویم دوستت دآرم ،

دوست دآشتنم حد ومرزﮮ ندآرد

من خآلصآنه همینم